Państwo Wojtyłowie zamieszkiwali skromne mieszkanie pod numerem drugim przy ulicy Kościelnej. Pani Emilia była kobietą drobnej postury, pełną wdzięku, o czarnych oczach, rzucających głębokie i żywe spojrzenia. Pan Wojtyła był staroświeckim dżentelmenem o wielkiej kulturze osobistej, zafascynowanym historią. 18 maja 1920 roku w Wadowicach urodził się Karol Józef. Był jednym z trójki dzieci.
Karol w 1926 roku rozpoczął naukę w siedmioklasowej Szkole Powszechnej im. Marcina Wadowity w Wadowicach. Po ukończeniu Szkoły Powszechnej w 1931 roku Karol rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum Męskim. W maju 1938 roku Karol Wojtyła zdał egzamin dojrzałości z ocenami bardzo dobrymi.
Latem 1939 r. razem z ojcem przeprowadził się do Krakowa, gdzie zapisał się na Wydział Filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim, który to wydział obejmował wówczas filologię polską. Na studiach zaprzyjaźnił się z grupą młodych, o takich samych , jak on, polonistyczno - teatralnych zainteresowaniach. Razem ze swoim przyjacielem Mieczysławem Kotlarczykiem zorganizował w Krakowie konspiracyjny Teatr Rapsodyczny.
Po święceniach ksiądz Wojtyła wyjechał na studia do Rzymu, aby rozpocząć studia doktorskie z teologii. Z powodzeniem łączył misję duszpasterską z pracą naukową. Kiedy obejmował sufraganię krakowską, miał zaledwie 38 lat i był najmłodszym biskupem w historii polskiego episkopatu. W październiku 1962 r. rozpoczął się Sobór Watykański II, w którym wziął udział biskup Wojtyła a jego aktywność została zauważona przez wielu dostojników Kościoła.
16 października 1978r. na Placu Św. Piotra w Watykanie padły słowa Habemus Papam. Po raz pierwszy od 400 lat zabrzmiało nazwisko nie-Włocha, w oknie papieskiej bazyliki pojawił się Polak, Karol Wojtyła, który przybrał imię Jana Pawła II.
W dniu 13 maja 1981r., podczas audiencji generalnej na Placu Św. Piotra w Rzymie, o godz. 17. 15 Jan Paweł II został postrzelony przez tureckiego zamachowca Mehmeta Ali Agcę w brzuch oraz rękę. Nikt z obecnych nie był w stanie powstrzymać łez.
Pierwszym papieżem w naszym wieku, który opuścił mury Watykanu i podróżował po ziemi włoskiej, był Jan XXIII, ale wędrującym świadkiem Chrystusowej ewangelii, zasiadającym na Stolicy Piotrowej, stał się prawdziwie dopiero Jan Paweł II.
Podczas swoich pielgrzymek ,Ojciec Święty niejednokrotnie wyrażał swe zaniepokojenie z powodu krzywdy, jaka dzieje się wielu ludziom na całym świecie ze względu na nierówności społeczne. Ze spotkań z Janem Pawłem II wracaliśmy do domu w jakimś sensie odmienieni. Widzieliśmy człowieka świętego, cierpiącego, który do kresu swych sił dawał świadectwo o Bogu.
Jan Paweł II mawiał, że dzieci i młodzież są Kościołem jutra.
„Wy jesteście solą dla ziemi. Wy jesteście światłem świata”. „Stanowicie obietnicę lepszego jutra. Wpatruję się w Was z drżeniem, ale i ufnością”- powiedział w pierwszym przemówieniu do młodzieży w listopadzie 1978 roku w Watykanie.
Jego popularność porównywano z popularnością gwiazd muzyki, ale żadna z nich nie potrafiła zgromadzić takich rzesz. Był fenomenem nie dającym się zdefiniować socjologom.
Przez cały okres sprawowania pontyfikatu Ojciec Święty prawie dwa lata spędził poza Rzymem. Odbył 104 pielgrzymki do 129 krajów świata. Jako zwierzchnik Kościoła katolickiego przebył po całym świecie 1 milion 161 tysięcy 585 kilometrów.
W ciągu 25 lat pontyfikatu w ponad 1000 audiencji generalnych Papieża wzięło udział ok. 20 milionów ludzi.
Pontyfikat Jana Pawła II zasłynął pod znakiem ekumenizmu i nawiązywania dialogu z wyznaniami niechrześcijańskimi. Publicznie obnażył winy synów i córek Kościoła i za nie przeprosił. Był to jeden z najdonioślejszych momentów Jego pontyfikatu.
Pasję wędrowania i ciekawość świata zaszczepił w młodym Karolu ojciec. Z nim jako kilkulatek przemierzał szlaki. Później jako biskup dźwigał w swoim plecaku naczynia liturgiczne po to, aby co dzień rano z towarzyszami wypraw odprawić mszę. Był orędownikiem duszpasterstwa turystycznego. Uważał, że człowiekowi potrzebne jest piękno krajobrazu.
Po informacji o pogorszeniu stanu zdrowia Jana Pawła II na Placu Świętego Piotra zgromadziło się ponad 60 tys. Ludzi, którzy chcieli być bliżej papieża. Zmarł 2.04.2005 roku o godz.21.37.
Pogrzeb Jana Pawła II odbył się 8 kwietnia 2005 roku. We mszy pogrzebowej uczestniczyło oprócz tłumów wiernych, 200 prezydentów i premierów, a także przedstawiciele wszystkich wyznań świata.
14 stycznia 2011 papież Benedykt XVI podpisał dekret o cudzie, wyznaczył na dzień 1 maja 2011, w Święto Miłosierdzia Bożego, beatyfikację papieża Jana Pawła II. Tego dnia ok. godz. 10:40 nastąpiła beatyfikacja Jana Pawła II podczas uroczystej mszy świętej na placu Św. Piotra w Rzymie.
27 kwietnia 2014 na Placu Świętego Piotra w Watykanie, odbyła się uroczysta Kanonizacja Jana Pawła II – podczas której dwaj błogosławieni papieże: Jan XXIII oraz Jan Paweł II, zostali ogłoszonymi świętymi Kościoła katolickiego. Była to pierwsza podwójna kanonizacja papieży w XXI wieku i zarazem pierwsza kanonizacja głowy Kościoła od czasu kanonizacji Piusa X w 1954 oraz pierwszy raz, kiedy papież kanonizował dwóch swoich poprzedników i kiedy to na jednej uroczystości przewodniczyło dwóch papieży – emerytowany i obecny.
Utworzony: Sobota 31 lipca 2021 08:35:16 przez: Sebastian Mikołajczyk
Ilość wyświetleń: 978
Kontakt